Milczenie
Odeszłaś w martwą ciszę wspomnień,
w bolesną pustkę złych nadziei,
bym się pogrążył w zatraceniu,
w bezkresie smutku i milczeniu…
Brak już uniesień i zachwytów,
gdy prowadziły tak radośnie,
nie ma już szczęścia płomiennego,
nie ma wzruszenia miłosnego.
Wygasły marzeń obfitości
zrodzone z namiętnego tchnienia
i pękła wątła nić czułości
wśród gorzkich doznań udręczenia.
Nie ma słów szczerych i prawdziwych,
gdzieś porzuconych w osłupieniu,
jest tylko koszmar urojenia,
otchłań zamyśleń i milczenia...
Milczenie,błogi smutek trwania,
obłęd goryczy niepokoju,
milczenie – męka niepojęta,
cierpienie uczuć,złość zaklęta
w bezsilne marzeń pożądanie,
w strach samotności i nicości,
w tęsknoty tej ubolewanie.
Okruch nadziei roztrwonionej,
złowrogie echo zapomnienia…
i jeszcze trwoga przemijania
i więcej nic oprócz milczenia.
Wiersz ze zbioru "Wszystkie barwy życia
"
Allan Keens
Komentarze (13)
Piękny i smutny i zgadzam się tu z innymi czytelnikami
..
Milczenie jest złotem,ale nie zawsze gdy towarzyszką
jest samotność to już koszmar,a tak nie wiele trzeba
zacząć uśmiechem,a potem to już jest
radośnie...pozdrawiam serdecznie
Piękny i bardzo poruszający wiersz Cały ogrm bólu
smutku rozgroryczenia wylana w tym wierszu nadaje mu
niepowtarzalny bolesny wydźwięk pożegnania
Pozdrawiam w zadumie
jak modlitwa...
Bywa, ze trzeba zamilknac, usunac sie, by nic nie
splonelo.
Wiersz, podoba sie, pozdrawiam.
Pięknie...
I ten "koszmar urojenia"...
Smutno...
Pozdrawiam:)
po przeczytaniu osłupienie :) jak nie
milczenie...pięknie. pozdrawiam !
Bardzo dobry wiersz. Odejście jakie by ono nie było
boli i czyni wielka pustkę.
Bardzo wymowne jest to milczenie, nic nie dodam bo
wyraziłeś tutaj wszystko. Serdeczności.
naprawdę fajnie się to czyta, szkoda tylko, że
rymujesz ze sobą czasowniki. Wiersz naprawdę na tym
traci.
Stokrotne dzięki :))
Smutek aż się wylewa z każdego wersu. Umiesz pokazać
emocje.
jaki piękny,opleciony tęsknotą wiersz, pozdrawiam
autora