Miłość

Cichnie krzyk miliona gardeł
zamieniając świat w jednokierunkową
bez możliwości odwrotu.

Gołębie lecą wysoko nad miastem,
inne są nisko pod miastem
i tysiąc samochodów ciszę śpiewa głęboką.

Wszystkie klony, kasztany, jesiony układają jeden obraz
– nierembrandtowski właśnie.
Idąc widać w jesionach jedną twarz,
a cisza śpiewa jedno nazwisko,
deszcz leci do góry, a słońce świeci zawsze,
chmury są gdzie indziej, bo po co nam to?

Są tylko ona i on.

autor

Michał Pajek

Dodano: 2006-11-09 10:48:01

Ten wiersz przeczytano 529 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie