Miłość

Jestem zimna,
jednak przecież słońce pada na moją szklistą cerę,
oddaje mu swoją cenę w postaci snopu ciepłego światła.
Zza długich blond włosów witają mnie ludzie,
zimno mi w tym słońcu.
Ludzie są starzy i zmęczeni życiem,
mówią sami do siebie, zatrzymując się pod oknem
w którym mieszkam.
Niech im opowie zaplątany w róże ptak,
o przespanych młodych latach,
o miłości, szpitalu i chorobie,
o czekaniu..
Oni rozumieją bez słów,
miłość?
Ona nie rozumie nawet prostych wierszy.

autor

Paweł Rymarz

Napisany: 2009-05-24 Dodano: 2009-05-24 14:05:39

Ten wiersz przeczytano 342 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie