Miłość
Miłość jest ogniem w palenisku życia,
wciąż płonąć musi płomieniem spokojnym
i grzać ludzkie serca swym ciepłem
upojnym,
aby nie zmieniły się w kryształy lodu.
Ona jest napojem, co pragnienie gasi,
gdy smutku cienie zapanują w duszy,
kiedy ból udręki nadzieję rozkruszy,
a łzy srebrną rosą osiądą na twarzy.
To skrzydła cudowne, niosące do słońca,
w przestworzach dalekich, błękitem
niezmiennych,
gdzie zapomnieć można o troskach
codziennych
i szatę marzenia przyodziać w spokoju.
Ona wciąż jednaka – słodka Pani
Szczęścia,
siłą szlachetności niepokój zwycięża,
bo nie sięga nigdy po przemoc oręża –
najpiękniejsze z uczuć
...niech sławione będzie !
Komentarze (4)
A mnie nie do końca się podoba.
Jakby za dużo tych ogni, palenisk, wzruszeń i jeszcze
na koniec to sławienie, wyniesione nad poziomy. Jednym
słowem zbyt egzaltowany.
Choć oczywiście - miłość wielbić należy:)
Pozdrawiam.
Ladnie
Pięknie opisane uczucie miłości.
Pozdrawiam:)
Pięknie opisane uczucie miłości.
Pozdrawiam:)