Miłość
gazela
Cokolwiek o niej nie powiesz
Zawsze w tym prawdy jest ziarno:
„Ból niesie i męczy się człowiek”
- W tym także prawdy jest ziarno;
„Choroba, co milsza, niż zdrowie”
- W tym także prawdy jest ziarno;
„Treść życia, co dali bogowie”
- W tym także prawdy jest ziarno;
„Żar w sercu i jedna myśl w głowie”
- W tym także prawdy jest ziarno;
„Potęga silniejsza, niż Jowisz”
- W tym także prawdy jest ziarno;
„To szczęście i rozpacz w połowie”
- W tym także prawdy jest ziarno;
„Uczucie, nie zamkniesz go w słowie”
- W tym także prawdy jest ziarno;
„Pustynia pokryta listowiem”
- W tym także prawdy jest ziarno;
„To Freya, co w sieć ludzi łowi”
- W tym także prawdy jest ziarno;
„To obraz, co nie chce spod powiek
Ci zniknąć.” - W tym też prawdy
ziarno...
Więc cierp i się raduj, albowiem
W twym szczęściu goryczy jest ziarno.
Komentarze (20)
Genialne, pozdrawiam :)
Nie wiem, czy to jest prawidłowa forma, nie mam takiej
wiedzy, ale zawsze można spróbować samemu napisać
lepiej (?).
Czysta kontemplacja.
Ghazal powstał w literaturze arabskiej ok. X w. jako
modyfikacja perskiej odmiany kasydy itd. Nie chcę
rozwijać nazbyt teorii, bo to może nudzić.
Podsumowując, dodam, że każda z prób pisania w „obcym
gatunku” pozostanie zawsze tylko próbą mniej lub
bardziej nieudolną - jak sam niżej potwierdzasz.
Dobrym przykładem są tu japoński gatunek miniaturek:
nie każdy 17-zgłoskowiec jest dobrym (li doskonałym)
haiku, senryū etc.
Ossa77 - Jak napisałem nad wierszem, to jest gazela
(gazel).
Kasyda (arab. قصيدة) jest znacznie trudniejsza do
napisania poza językiem arabskim. Przede wszystkim
jest to poemat epicki ściśle monorymiczny i
monorytmiczny - ma +/- 100 wersów i wszystkie muszą
mieć ten sam rym i rytm!
Kasyda zaczyna się wstępem (nasib). Jest to opis
opuszczonego obozowiska, które zobaczył narrator. Po
nim następuje opis (wasf). Narrator opisuje
najczęściej wielbłąda, konia, sokoła, rzadziej piękną
kobietę.
Trzecią częścią jest cel (kasd), czyli np. sławienie
jakiejś osoby, także siebie, opłakiwanie zmarłego itp.
Utwór kończy się morałem (hikma).
Poza językiem arabskim kasydy próbował pisać F.
Garcia-Lorca, ale nie spełniają one wymagań gatunku.
Natomiast uproszczony opis gazeli zamieściłem poniżej
w odpowiedzi na posty Krzychna i Babci Tereski. Tu
jeszcze mogę dodać, że gazela zawsze mówi o uczuciu i
najczęściej tym uczuciem jest miłość.
W tym także prawdy jest ziarno,
że zrobiło się dość gwarno,
miłość boginią się stała,
na prawdy zasługiwała...
Pozdrawiam. Miłego wieczoru :)
Miałam to samo skojarzenie co Tereska, brzmi jak
litania, ale z bardzo dobra puentą.
Pozdrawiam serdecznie :)
Tekst w formie kasydy, czyli w podstawowym gatunek
klasycznej poezji staroarabskiej. Pozdrawiam.
Puenta prawdziwa. Pozdrawiam :)
Dziękuję za wizytę. Krzychno, Babcia Tereska - Gazela
(gazel) to forma wiersza popularna w literaturze
arabskiej. Z grubsza rzecz biorąc polega ona na tym,
że wszystkie parzyste wersy są albo takie same, albo
przynajmniej kończą się na to samo słowo (zwrot).
Natomiast wszystkie wersy nieparzyste - czasem nawet
kilkadziesiąt - są monorymiczne.
Jak w litanii, w tym także jest prawdy ziarno,
chyba się pogubiłam
pozdrawiam
Witaj Michale:)
Nieco dziwna forma dla mnie z tymi powtórzeniami ale
się nie rzucam:)
Pozdrawiam:)
cóż, wypada tylko pokiwać głową ze zrozumieniem :-)
W każdej sytuacji życiowej nic nie jest jednoznaczne i
ziarno przeciwności zawsze ma swój udział... dobra
refleksja, pozdrawiam
...ziarna prawdy i goryczy, jak groch z
soczewicą...iluż przyniosły cierpienia niewinnym
pozdrawiam Michale:))
Gdy cierpienie jest radością - wiesz już, to z
miłości.
Taki wniosek czyli puenta.
I to prawda nieugięta.