Miłość końca nocy

Gdzie słońce wstaje
w szaleńczym pośpiechu,
chce być tylko ja i ty,
jak płynące w jedności łzy.

Jak zanikający cień,
łzami skroplona rosa dnia,
byś czuła ten chłód
z śmierci nocy do życia.

Każdego ranka,
świt nie zna litości.
Nie miej jej dla mnie...
skaż mnie na wolę miłości.

Pogrążony w tej głębi,
patrze... nie zamykaj oczu.
Chcę utonąć z twym spojrzeniem.
Chcę utonąć ... z milczeniem.

Odejść z krzykiem ciszy,
nie wypowiadając tych słów,
by znów wrócić do życia,
jak ranny chłód.

Toń, jak krew, czerwonych ust,
w smaku niczym róż,
kłują gdy chce się zerwać,
leczą gdy chce się zebrać.

I kiedy znów cień najdzie,
zniknijmy tym razem jak światło.
Bez litości niczym mgła,
bez wspomnień... tylko ty i ja.

autor

robak-emi

Napisany: 2009-06-29 Dodano: 2009-08-04 09:45:04

Ten wiersz przeczytano 548 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie