Z miłości

Na popielatych ścianach krew rozmazana,
choć oczy patrzeć nie chcą, widzą.
Leżysz tam sam w rubinowej mazi,
z ramion Twych tryska gorąca ciecz,
wampirze pragnienia zaspakajająca.
Z oczu łzy płyną,
mieszają się ze stygnącą powoli czerwienią.
Dłonie zimne i marmurowe.
Klęczę...
na mych dłoniach krew Twa,
coraz więcej jej...
Ciało bezkrwiste, nieruchome.
W tej chwili zrozumiałam...
chwytam nóż, lekki zamach,
krew...
nie ta sama kapie z dłoni mych.
I tenże ból...
nie ten sam,
nie równy przeżyciom Twym.
Podłoga cała w ludzkiej, krwawej farbie,
my leżymy martwi pozbawieni życia
a ona wciąż krzepnie...
po dziś dzień i nikt o tym nie wie.

autor

wirga

Napisany: 2010-06-14 Dodano: 2010-06-18 09:10:24

Ten wiersz przeczytano 648 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie