Misja

Bawiłam się w życie raz, drugi i trzeci...
Cieszyłam się każdym, jak nową grą dzieci.

Przegrywałam, wygrywałam te życia zadane,
lecz żadne tak do końca nie było rozegrane…

Jedno przespałam, drugie przegadałam,
trzecie przejadłam, czwarte przebimbałam.

W piątym się kłóciłam, szóste przemarzyłam.
Przez siódme się przewlokłam, ósme przepędziłam...

Odwiedziłam piekła, zaliczyłam nieba.
O "misji" coś mówili - "Do celu dążyć trzeba".

Jaki cel i misja?! Nie da się pomacać.
Mogą wmówić wszystko, w głowach poprzewracać.

Ale z drugiej strony, przecież nie zaszkodzi
dowiedzieć się wreszcie, po co człek się rodzi?

Czy po to, by kochać, albo nienawidzić?
By popełniać błędy, a potem się wstydzić?

Może, by popływać, może, by poczytać?
Albo poużywać. A może, by... pytać?

Bo dobrze jest wiedzieć na czym się siedzi.
Lecz póki nie pytasz, nie ma odpowiedzi.

Mędrcy mówią: "Cel życia, to do Źródła wrócić".
Długa to wędrówka i trudno ją skrócić.

Misja wręcz niemożliwa nawet dla zawziętych,
dopóki się nie nauczą tych żyć razem wziętych.

Nim za Przewodnikiem nie pójdą w ów serca zakątek,
gdzie na końcu drogi odnajdą … Początek.

autor

annael

Dodano: 2007-04-14 00:36:53

Ten wiersz przeczytano 1956 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie