modlitwa I

przez jary duszne pokrzywą
potoki krzykliwych ptaków
błądzę mgłą bojaźliwą
błękit depcząc bławatków

upadłe potrącam ustronie
uderzam skrzydłami ulicy
którą stąpają konie
klejnoty cesarskiej konnicy

szukam tęczowych szlaków
szerokich w kopyt szeleście
zbuntowane obrazy znaków
zagubione wskażą zejście

odległe myśli odpieram
otuchy będące opoką
równocześnie swoje rozdzieram
ranione długą rozłąką

ciężkie chmury cmentarne
ciasno ściskają cienie
modlitwy posyłam marne
motywy kreując mizerne

autor

cramer

Napisany: 1995-05-20 Dodano: 2010-01-17 11:38:51

Ten wiersz przeczytano 529 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie