Mój dom

Mam dom.
Wokół niego posadziłam kwiaty,
Strasznie ich dużo; kolorowe, wonne…

Mam dom, pusty, gdy wychodzę.
Nieczęsto w nim bywam,
Czasem nawet śpię na wycieraczce.

Mam dom, malutkie w nim okna, których nie wiele.
Całe dnie spędzam na chodzeniu po lesie i szukaniu grzybów,
Rozmowie z zającami i wilkami.

Mam dom. Taki w nim bałagan,
Tyle kurzu i pajęczyn i nie wiem czego jeszcze w nim pełno.
Nie wchodzę do niego, bo się boję.

Mam dom. Stoi w nim wielkie lustro, w samym środku.
Nie zaglądam do niego,
Boję się, co mogłabym tam ujrzeć,
Może odbicie przeraziłoby mnie,
A może nie byłoby nawet odbicia,
co byłoby najstraszniejsze …


Mam dom, nikt mnie w nim nie odwiedza,
chociaż czasem kogoś zapraszam.


Mam dom! Weź mnie za rękę i wejdź tam ze mną, boję się …


- Do cholery! Nikt tam z tobą nie wejdzie, bo ten dom widzisz
tylko ty,
inni w tym miejscu ujrzą kolorowe kwiaty…

autor

Iga B

Napisany: 2004-08-26 Dodano: 2004-09-14 16:09:02

Ten wiersz przeczytano 422 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie