Mój port

Kruchy los, uderzył. Zadał mi kolejny cios.
Obdarzył oceanem moich wylanych łez,
W których tonę…

Końca nie widać, tylko szum pustki słychać.
Samotność to wróg, a zarazem przyjaciel,
Który zawsze jest obok i w siebie wtuli…

Jest jednak mała wysepka…
Która swoim uśmiechem rozjaśnia mrok,
Suszy łzy i przegania samotność.
W głowie jedna myśl….
Czy rozbić się tu?

Zadać to pytanie trzeba na głos,
Lecz obawiam się, że odpowiedz znam.

autor

Piotrek88

Napisany: 2008-08-22 Dodano: 2008-08-22 22:47:53

Ten wiersz przeczytano 409 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie