Mój przyjaciel

Przyjacielu....
Życie Twoje smutkiem i goryczą oblane
Złe decyzje i okrutni ludzie zniszczyli Ci młodość
Przegrałeś bitwę , walka o wojnę Ci pozostała
Codzienność zmagania z monotonią zabija Twą wiarę
Pragniesz miłości i prawdę wyznajesz ,
wzorem człowieka jesteś a w zapomnieniu żyjesz .
Krocząc ciernistą drogą dłoń mi ofiarowałeś .
Podnosisz i wiary wlewasz w ciało .
Głosem rozsądku i godności mojej jesteś .
Z ranami duszy z ostrzem w sercu
nosisz mnie ramieniem swym
Od wieków mądrość swą ukazujesz a w samotni śpisz niezrozumiały
Połowę istnienia swego pragnę oddać aby wdzięczność należytą okazać
Bądź trwaj , bądź mi wzorem wiecznym
Krocz dostojnie w jutro bo czyste serce nagrody się domaga.
Dzięki stary że jesteś...

Sławku to dla Ciebie ...

autor

rufio

Napisany: 2009-05-29 Dodano: 2009-06-02 23:43:55

Ten wiersz przeczytano 545 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie