Mój Raj

Nie przestawać marzyć - to najważniejsze!

Zielone łąki, wyżej drzewa,
a na nich pąki, zamrugałem oczyma,
to już białe kwiatki, mienią się w słońcu
jak śnieżne płatki

Biorę teraz wdech, głęboki
że wpada w me zatoki,
to nie powietrze, to esencja piękna w woni,
unoszę się w przestworzach
jak w oktarynowej toni.

Jestem coraz wyżej, widzę już
górskie szczyty poniżej,
z ich metalicznym srebrem na stoku,
rozsypanym jakby
przez tytanów w amoku.

Prawie dosięgam chmur,
patrzę w dół, przez moment
czuje strach, lecz nagle – Ach!
Wpadam w mleczny puch,
otula mnie jak stary życia druh.

Zbliżam się do grani obłoków,
może w końcu doświadczę
przepowiedni proroków?
Zobaczę słońce sponad
wszelkich mroków..

Już czuje jego promienie,
które niczym złote korzenie –
oplatają mnie..

Lecz nagle stop – budzę się,
patrzę na ekran telefonu,
już czas wstać, choć trudno tak,
to przecież na ten raj trzeba
sobie zapracować!

Niema to jak przerwany przez budzik wspaniały sen prawda?;) Dla tych wszystkich którym sie to przydarzyło!

autor

Yarp

Napisany: 2007-04-22 Dodano: 2007-04-22 23:20:03

Ten wiersz przeczytano 580 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie