Mój skrawek nieba
Gdzieś daleko
na północnowschodniej rubieży
jest mój dom rodzinny.
Pośród zieleni pól,
lasów i wód błękitu
gdzie jarzębina czerwienią
jak feniks płonie
a lipa roztacza
zapach miodowy
wabiąc do siebie
pszczoły spijające
niestrudzenie nektar
z lipowego kwiecia.
Tam jest mój
skrawek nieba.
Do niego moje
serce wciąż gna.
Tęsknotą spętane.
Tam moje serce
na zawsze w pamięci
zapisane .
autor
jagoda andreas
Dodano: 2021-03-15 21:56:39
Ten wiersz przeczytano 1707 razy
Oddanych głosów: 32
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (32)
Gdzieś daleko a tak blisko,
pamięć w sercu, skrawek nieba,
dom rodzinny i wód błękit,
do nas miło się uśmiecha...
Bardzo ładny wiersz Jadziu.
Serdecznie pozdrawiam życząc miłego dnia :)
Mnie też ciągnie do miejsc mojej młodości. Domy i
ulice niby te same, ale jest jakoś inaczej.
Uświadamiam sobie wtedy, że dzieciństwo i młodość już
nie wrócą...
Z przyjemnością przeczytałem Jadwigo. :)
Ślę moc serdeczności.
Przepiękne to miejsce, byłam tam i często wracam
wspomnieniami...słyszę śpiew ptaków, szum
wierzb...serdeczności Jagódko :)
Każdy ma taki swój skrawek. Pewnie nie koniecznie się
do niego przyznaje ale ma go w sercu:)))
Ładny skrawek nieba, pozdrawiam ciepło.
Każdy z NAS tęskni za...
Miłego popołudnia JADZIU:)
Każdy z nas tęskni do kolebki, gdzie czuł się
bezpieczny, kochany, otaczany troską, potrzebny i
szczęśliwy...piękny wiersz o tęsknocie do stron
rodzinnych...pozdrawiam z podobaniem :)
Wszyscy opuszczający rodzinne strony mają w pamięci
ten swój kawałek nieba, gdzie czuł to ciepło uczuć z
domu rodzinnego.
Serdecznie pozdrawiam.
;)
Za Marce :)
Pozdrawiam :)
Dobrze jest mieć swój kawałek nieba do którego zawsze
można powrócić.
Wiersz potrafi rozmarzyć i przywołuje także
wspomnienia dawno minionych lat i miejsc.
Pozdrawiam.
Marek
Północny wschód- tu mieszkam.
Bo Warmia to moje miejsce.
Podoba mi się.
Piękny, tęskny wiersz. Ja tez tęsknie. Pozdrawiam
serdecznie.
Piękny skrawek jest ta...m Twojego nieba ...
obudziłaś i we mnie tęsknotę. Mój kawałek nieba jest
na południowo- wschodniej rubieży.
- tęskny wiersz i nic dziwnego, skoro w pamięci są
takie ciepłe klimaty.