Mój skrawek nieba
Gdzieś daleko
na północnowschodniej rubieży
jest mój dom rodzinny.
Pośród zieleni pól,
lasów i wód błękitu
gdzie jarzębina czerwienią
jak feniks płonie
a lipa roztacza
zapach miodowy
wabiąc do siebie
pszczoły spijające
niestrudzenie nektar
z lipowego kwiecia.
Tam jest mój
skrawek nieba.
Do niego moje
serce wciąż gna.
Tęsknotą spętane.
Tam moje serce
na zawsze w pamięci
zapisane .
autor
jagoda andreas
Dodano: 2021-03-15 21:56:39
Ten wiersz przeczytano 1720 razy
Oddanych głosów: 32
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (32)
Niewątpliwie tak. Jak zauważyła sisy to każdy ma jakiś
skrawek nieba pod którym się dobrze czuje i do którego
tęskni. Najczęściej są to skrawki pod którymi
spędziliśmy dzieciństwo i młodość. Ale tamtego świata
już nie ma. Został tylko ten skrawek nieba. Za to
pięknie go wspominasz. Pozdrawiam serdecznie :)
Każdy ma taki swój kawałek nieba na ziemi, do którego
chętnie wraca...
Bardzo ładnie.
Pozdrawiam serdecznie :)