Moja nicość
Wśród nicości podąża moja dusza.
Wśród wiatrów i wichrów,
poprzez chmury i mgły,
szukam swojej drogi.
Wśród mroku i światła lecę.
Wśród błysków i blasków,
poprzez azot i tlen,
natrafiam na mały ślad.
Wśród uśmiechów i łez podążam wolno,
Wśród ludzi i cieni,
poprzez pustkę i tłum,
płynę do celu.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.