Moja poezja

Z góry szczytu widzę hale
Mgłą osnute i zielone,
A za nimi, nieco dalej
Dachy słońcem oświetlone.
Dzwon kościelny o tej porze
Do modlitwy wiernych wzywa...
Jak to wszystko oddać może
Moja mowa bełkotliwa?

Nocą dołem dym się snuje,
Cicho szepce coś ognisko.
W górze gwiazdy. Człowiek czuje
Coś wielkiego całkiem blisko.
Czy to Bóg jest? Skąd mam wiedzieć?
Przypatruje się milcząco...
Jak to wszystko wypowiedzieć
Głosem słabym jąkającym?

A kobieta? Czasem w oczach
Tak przepastne głębie chowa,
Że bym za nią w ogień skoczył
I swe życie jej darował.
Jaka do niej dotrze mowa?
Jak wyrażę to, że płonę,
Gdy przechodzić nie chcą słowa
Poprzez gardło me zdławione?

autor

jastrz

Napisany: 2022-10-05 Dodano: 2022-10-05 12:30:49

Ten wiersz przeczytano 1205 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie