Moje imię

udało mi się wejść
przez dziurkę od klucza
do kaplicy słów dwojakich
usłyszałam swoje imię

brnęłam więc w to dalej
inni mnie nie spostrzegli
mieli twarze diabelskie
dziecinnie uśmiechnięte

kąsali boleśnie kłami
w niedotknietę jeszcze ciało
byli tak pewni siebie
niczego się nie bali

nagle jeden się spojrzał
już byłam w jego oku
języki ich się poplątały
a twarze skamieniały

mówcie ludzie mówcie
myślicie że nie słyszę
jesteście więc w błędzie
i co z wami będzie?

autor

HUZAROVA

Napisany: 2014-12-12 Dodano: 2014-12-12 14:08:57

Ten wiersz przeczytano 497 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie