Moje koniki

By pamięci nie zatrzeć, często lubię popatrzeć
na zdjęcia moich koników.
Było ich cztery klacze i trzy małe smarkacze,
to już mała hodowla tych smyków.

Lubiły skakać po łące, a w południe gorące
stały w cieniu tuż pod wierzbami.
Często patrzyły na dróżkę, czy niosę dla nich jabłuszka.
Z radości kiwały głowami.

Żadnej pracy nie znały, ładnie wciąż wyglądały,
bo Ferguson obrabiał pole.
Zimą i latem czyszczone, radosne i rozbawione.
Owies był zawsze w stodole.

Zimą po śniegu głębokim robiły sprytne podskoki,
a galop przy mroźnej kurzawie.
Tak umęczone bieganiem, wracały do stajni zdyszane.
Powrót- to koniec zabawy.

A maluszki źrebaczki, zawsze jak małe szczeniaczki
wstążki na szyi nosiły.
Ich mamy tęsknie wzdychały, jak końskie pieszczochy małe
za mną po polu chodziły.

Po dziesięciu latach pobytu w Kanadzie wróciłam na swoje gospodarstwo rolne. Postawiłam na hobby- koniki. Więcej radości jak zysku,ale nie miałam lepszej radości w życiu.

autor

bronislawa.piasecka

Napisany: 2021-08-21 Dodano: 2021-09-21 02:35:00

Ten wiersz przeczytano 1374 razy

Oddanych głosów: 36

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie