Moje obrazy

Wzywa mnie, woła.
Przyciąga jedwabną nicią.
Jak księżyc ogarnia,
Całunem tajemnicy,
By potem znowu
Odepchnąć morskie lustro.

Głaszcze wiatrem wschodu,
Bije wodospadem snów,
Pali ciało bliskością,
Umyka w głębie gwiazd,
Drogi znaczy krwią.

W tafli snów,
Czeszę swoje odbicie,
Układam ciało tchnienia.

W głębi, czarną poświatą,
Kryje swe zwątpienie,
Dalekie otchłanie umysłu,
Blaski pragnień perłowych,
Maluję, skrzętnie chowam.

Wzywa mnie wciąż,
Przed swoje oblicze,
Każe malować te same obrazy,
Moje obrazy…

Niewidzialna siła mojego świata...

autor

Aranel

Napisany: 2006-11-03 Dodano: 2006-11-11 13:44:52

Ten wiersz przeczytano 521 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie