Mokra dżungla

Wśród szumu kropel,
wśród mokrej dżungli
idą mokrzy ludzie
dumni i niedumni.
Zakochani i samotni,
szczęśliwi, zadumani
realiści i marzyciele
w złudne myśli odziani
Pośród łez i śmiechu,
śród rozpaczy i radości
idą cmentarzyskiem
cudzych marzeń kości.
Snujące się cienie
ze schylonymi głowami
tkwić tak będą
niezwiązani słowami
póki mokre cząstki niebą
kapać nie przestaną
a ulice jak codzień
hałaśliwymi dżunglami się staną...

Dla wszystkich którzy lubią deszcz. I dla tych którzy go nie lubią- może jednak jesty w nim coś magicznego..?

autor

Magdalena D.

Dodano: 2004-07-19 12:48:49

Ten wiersz przeczytano 405 razy

Oddanych głosów: 42

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie