Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Monolit płaczu

Wspięty pod góry rąk
monolit płaczu.
Ramiona rozpostarł jak orzeł,
nad ziemi gorzkiej plugawym obliczu.
Spragnione stepy sączyły
gęsty, purpurowy płyn żywota.
Tępe widma ludzkie,
co krew ich jak kwas płynąca.
Uśmiechy ich dzikie,
szarpały nagie, krzyczące ciało.
Twarze bezkształtne i puste
snuły smutne zatrucie.
Tak ze spuszczoną głowiną
wbrew światu,
z oczyma duszącymi nadzieje,
w szepczących mgłach pana dotykał.
Łzy ciężkie jak ból
koiły rozpaloną, dziko piszącą glebę.
Matula w habit z błękitem odziana,
z oczyma tlącymi się jak dwa węgielki.
gorące żelazo, spazm żrącego żalu
bezsilność…
płacz…
Wydziera posępnej śmierci pocałunki
stóp:
tak niewinnych,
jasnością kojących,
słodko puszystych,
czystych jak dusza anioła
Usta ni słowa rodzą, piekące.
Serce z bólu pęka, poszarpane.
W sinym bezruchu świat zamiera:

Zbawiony…


autor

Widmo

Dodano: 2004-06-27 21:20:20
Ten wiersz przeczytano 531 razy
Oddanych głosów: 10
Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Wiara
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »