Morfeuszowa miłość

Za oknem szaro, nijakoś tak
Myśli daleko, gdzieś wieją…
Uśmiechu twarzy nie zdobi blask
W sercu nadzieja umiera

Zadrwił okrutnie Morfeusz - bóg
Nieposkromiony mam żal
Myśli o Tobie błądzą bez tchu…
Nie zaczekałem z życiem – więc gram.

Pędzę przed siebie z bagażem dnia
Czas Karty w zegarze podbija
Jedno wiem jednak, nie pędu szał
Odzyska TO, co nam mija

"Dogonić przyszłość", "zatrzymać czas"
"Oddalić przeszłość"
- to bzdury !
Stworzyć zaś Jutro – nie „brać” - co da
...TO ! jedyna prawda Natury.

autor

Jaskier5

Dodano: 2006-05-23 15:27:25

Ten wiersz przeczytano 435 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie