Morze żyje tak jak my ludzie
Ślady stóp falą zmywane
Twoje ślady stóp morze zabiera ?
na przyjaźń ?
gdy jemu samotność doskwiera
bo morze i jego fale żyją w pełni wrażeń
Stań nad brzegiem gdy toń cicha
usłyszysz, piano, to jego muzyka
gdy fale o brzeg biją a krople nieba
sięgają
to nokturn się wydobywa, to orkany
śpiewają.
Nad morzem gdy słonce doskwiera
ono piasek w złoto zamienia
gdy zachodzi i kryje się w morzu
wychyla tylko rąbek, to nocy początek
Morze żyje tak jak my ludzie
ma w sobie serce i duszę
zawołaj w chwilach wątpliwych słowa do
morza
prośby wypisuj na piasku
-spełnią się, zawsze o brzasku
Gdy siostra morza wiatr dotknie jego
tafli
zaczynają się cudowne igraszki.
Powstają smugi i cienie, zaczyna się
kołysanie
to ich muzyczne granie.
Z nieba muzyka mew swój taniec zaczyna
to najpiękniejsze, to wieczorna
uwertura.
Morze swym życiem karmi cały świat
potrafi być zagniewane ?
wtedy rusza ku nam na ląd w nasz świat
Jest mocarzem którego nie pokona żadna inna
siła
morza czar jak żadna inna.
Gdy na tonie wypływają żaglowce
obok płynące małe kolorowe kutry
wtedy rozpływa się piękno
niebieskie niebo za burty
Podoba mi się gdy idziesz
płynąc nad powierzchnią,
masz małe stopy, widziałem je na piasku
szłaś samotnie ku wydmom
zasłaniałaś oczy przed słońcem
widok był cudowny.
Gdy znikłaś za wydmami, morze smutek
ogarnął ?
była na brzegu piękna dziewczyna
A teraz jej po prostu niema
Autor:slonzok
Bolesław Zaja
Tak ja dziś widziałem ciebie ? smukła,
wytworną , zabrałaś z natury cześć swoich
marzeń,znikłaś dla mnie za morskimi
drzwiami (to przenośnia )
autor:slonzok
slonzok
Komentarze (2)
ależ tu pięknie
zaczytałam sie
i rozmarzyłam
miłego dnia;)
bardzo fajna rozprawka o morzu z kobietą na
horyzoncie.