Motyl

robaczek

Tańczyłem z wiatrem,
walczyłem z falami,
tonąłem nieraz zalany łzami.
Witałem się z ogniem wyciągając ręce,
żyłem na oślep w jednej piosence.
Bylem zamknięty miedzy książki stronami,
pochłaniając litery, wyrazy, wiersze.
Uciekałem nocą ciemnymi ulicami.
Słońce nigdy nie wstawało pierwsze.
Zapomniałem domu rodzinnego zapach.
Walczyłem smakując ciepłej, czerwonej krwi.
Szedłem nocą drogami których brak na mapach.
Nie otworzył nikt nigdy mi drzwi.
Bielmo zarosło oczu moich głębię.
Po omacku nieświadomie odnalazłem siebie.
Pełzałem pod kamieniami,
żyłem dniami i latami.
Kwitły tulipany opadały bzy,
a byłaś tam gdzie jesteś byłaś zawsze ty.
Nadleciały motyle tęczą kolorową, stronę uchyliły,
trzepoczą skrzydłami jakby zawsze tu były.
Rozerwały powieki, ukuło mnie słońce,
spaliło pancerz jego gorąco.
Żyłem pod ziemią zupełnie sam,
jak wśród motyli odnaleźć się mam.
Czuć zapach traw, w koło szumią cicho drzewa,
otwieram blade skrzydła, patrzę w stronę nieba.
Schnę muskany lekkim wiatru powiewem.
Czy uniosę się wysoko?
Wiesz? Bo ja tego nie wiem.

motylek

autor

dEn

Napisany: 2014-05-14 Dodano: 2014-05-14 19:54:23

Ten wiersz przeczytano 559 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie