Mówiłeś

Świat dam na własność - mówiłeś. Zostań
- twój ten kalendarz, bujany fotel,
ognisko, garnki, stół, cztery krzesła,
podróż w nieznane tam i z powrotem,

wiosna na wiosnę i lato w lecie,
jesienne barwy i biel zimowa.
Mówiłeś: będę. Kocham cię przecież.
Możesz zaufać. Masz moje słowo.

Dziś każesz oddać gwiazdkę, peryskop,
dwie chmurki, chmurę, niebieski obłok,
trzy ptaki w locie, ścieżkę donikąd
i ten malutki jasiek pod głowę.

Nic nie jest moje. Nic nie jest wspólne.
Niebo runęło, zapadła ziemia.
A przecież wczoraj mówiłeś: uwierz,
gdy ciebie nie ma, to mnie też nie ma.

Krystyna Bandera
Wiartel 01-03.12.2016

autor

Zora2

Napisany: 2016-12-03 Dodano: 2016-12-10 09:31:41

Ten wiersz przeczytano 1664 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie