Może kiedyś...

Pamiętasz wieczór tamten, wpatrzeni w siebie siedząc
Nie liczyliśmy minut, nad nami czyste niebo,
Za nami świat cały, mgły koc i ryb ławice,
Pamiętać powinienem ? Dziś tego nienawidzę...

Wiem przecież, że nie wróci to samo, co już było,
Nie będę mogł Cię objąć, ni poczuć co to miłość,
Nie dotknę Twoich włosów, ust smaku nie poczuję,
Spojrzenia nie spamiętam... Myslisz, ze mi brakuje ?!?!

Brakuje mi !! Jak wody !! Ciepła Twych pięknych dłoni,
Już całą resztę życia do chwil tych będę gonić,
Być może dopnę celu, jak przetnę to, co trzyma
Me życie w prostych ramkach, co z dnia na dzień mnie zbywa...

Być może się spotkamy, jak przyjdzie mi stąd odejść...
I znów czuję Twoj zapach, znów czuję Twoje dłonie,
Znów szepczesz mi "kochany...", me łzy osładzasz chwilą...
Przepraszam, że pamiętam... Przepraszam za mą... miłość...

autor

KtosGdziesTam

Napisany: 2004-11-24 Dodano: 2004-11-24 17:54:09

Ten wiersz przeczytano 395 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie