Mroki i sny
ludzi a nie gwiazdy zmieniają ci co piórami wojują.
We wszystkim, ze wszystkim i po
wszystko-
Nadejdę gdy mroki zapadną.
Odnajdę ciebie na niebie gwieździstym.
Ciebie mi gwiazdo nie skradną.
Ciemność oplata duszę zmęczoną,
światła spragnioną i słońca...
Błysk mnie ożywia,feniks się budzi
a droga moja bez końca.
Czernią pochłaniam popiół opadły,
i tworzę z niego diamenty...
W sercu utkałem kielich marzeniem-
Jedności puchar, Grall święty.
Pokój światu na wieczność.
autor
Przedszkolak1
Dodano: 2015-11-23 10:32:54
Ten wiersz przeczytano 1612 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
*
wandaw dziękuje ślicznie i pozdrawiam gorąco:)
Adwokatka będzie więcej for you:)
justyn55 dziękuję i również ciepło pozdrawiam
Łastoczkin dziękuje za poprawkę pozdrawiam
Ola dzikuję i pozdrawiam:)
Janina Kraj Raczyńska -dziękuje i pozdrawiam:)
Bardzo podoba mi się Twój wiersz
Pozdrawiam pogodnie :)
Wiersz do przemyślenia,świetnie napisany,
mam nadzieję że będzie ich więcej.Pozdrawiam.
Piękny Twój kielich pełen marzeń,pozdrawiam cieplutko
:)
Ładnie. Tylko ogonek się zgubił przy " duszę".
Literówka
Łany tekst
Pozdrawiam
Świetny :)
Ewa Kosim dziękuje:)
podoba mi się:)