Mrowisko

Mrowisko

W krainie mrówek czuło się wrzenie
i dziwny szmer się niósł po mrowiskach,
że czas by przerwać wielkie milczenie,
że rewolucja, że wolność bliska

Inne zwierzęta dawno zmądrzały
i już nie siedzą razem na kupie,
a tylko mrówki w tyle zostały
i żyją w grupie jak jakie głupie.

Monarchia to nie ustrój dla mrówek,
ni jakiś system wiernopoddańczy.
Wolności chcemy, nie pięknych słówek.
Chcemy się bawić, śpiewać i tańczyć.

Takie to hasła i innych wiele
rozgłaszał mrówek robotnik „Bolek”.
I zaufali mu przyjaciele
czyniąc go szefem w młodym zespole,

który się właśnie tworzył w mrowisku,
i choć na razie był nielegalny,
miał przejąć władzę, zatrzymać wszystko,
potem ogłosić strajk generalny.

I mrówczy naród sięgnął po władzę.
Po wolność, równość i demokrację.
Bo takie hasła miał na uwadze.
W nich widział przyszłość i swoje racje.

„Bolek” się zgodził dowodzić nami.
Za swoje męstwo i dobrą duszę.
I mówił do nas „Widzicie sami,
że tego nie chcem, no ale muszem”.

Więc zaczął pełnić tą trudną rolę
bo prezydentem być nie jest łatwo.
Dotąd był tylko „mrówą robolem”
naprawiającą w mrowisku światło.

A wokół niego tak jak to w życiu,
nowej fortuny pęczniały worki.
Niby to jawnie, niby w ukryciu,
kombinatorzy, kombinatorki,

szelmowskie lisy, cwane papugi.
Kłamliwe bobry, łosie, jelenie
oferowały cenne usługi
i napychały własne kieszenie.

Tak przemijały miesiące, lata
i tylko biedę klepały mrówki.
Żyły z pożyczek, na ciągłych stratach.
Choć dobra pełno, puste lodówki.

Więc wieczorami w ciemnych mrowiskach
dyskutowano projekty nowe.
A może tym tam natłuc po pyskach,
i znowu władzę oddać królowej.

autor

staryhotel

Napisany: 2015-08-18 Dodano: 2015-08-18 08:14:32

Ten wiersz przeczytano 1381 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie