my, szkatuła
https://www.youtube.com/watch?v=vdZUK85318w
niezamknięta od wolności
przyuczona zdobywaniem
przeczuwając będzie nosić
przewrót wnętrza zaufania
aby jedna z drugim zaszła
pod niebiosa nie by zostać
jak zaczarowana zwalczać
zamykanie w polu rozstań
bo skrzat tuła się niegodnie
bierze życie (dając zdobycz)
wyraziście (z polem odmian)
choćby tylko pieśnią powyć
gdzież ma odejść do szkatuły
maszerując nóżka z uszkiem;
zaniesiony umysł w szczerość
sielankami z małych wózków
..tuła się myszka po świecie
Komentarze (9)
*
Sam tytuł wiersza bardzo intrygujący.
Staram się treść dopasować do osobowości człowieka.
Piosenka pod podanym linkiem wiele wyjaśnia.
Pozdrawiam
Marek
Dziękuję ze wzajemnieniem dnia:)
Luzik. Życzę miłego dnia i dużo uśmiechu w pracy.
Na razie nie mogę... (szykuję się do pracy). Później
zaglądnę:)
Rozalio, w ostatniej zwrotce protagonistka zachodzi w
głowę, czy chce zamknąć się i je w klace - decydując
na rodzenie dzieci.. Ps. Napisz całą zwrotkę, gdzie
widzisz futerko i mruczenie, jakoś nie umiem znaleźć
miejsca, gdzie to miało by być. Jeśli też to zobaczę
to zmienię/dodam i Ty będziesz współautorką.
Nie wiem dlaczemu, ale czytam 'dając futro' i 'pieśnią
mruknąć':)
Czy te wózki to wersy wierszy?
Inteesująco dobrana do wiersza piosenka. Jedna zmoich
ulubionych. Umieć żyć i iść swoja drogą. Doceniać
chwile. Mieć nadzieję.
Sielanki z małych wózków.
Człowiek- w nas jest wszystko- i wielkość i małość.