My zapatrzeni w siebie

Stała spokojnie ponad wszystkimi
Myślała, że może być lepsza od innych
Zawsze nosiła maskę kamienną
Spokojnie kroczyła pomiędzy nami

Nikt nie widział wypchanych kieszeni
Pełnych nierozwiązanych problemów
Nie słyszali jej cichego wołania o pomoc
Słyszeli tylko wymuszony śmiech

Wyciągała ku nas ręce, my je omijaliśmy
Tonęła w morzu własnych łez
Gubiła się w mroku własnego życia
Nie pomogliśmy. My zapatrzeni w siebie.

autor

Pusty Krzyk

Napisany: 2006-10-24 Dodano: 2006-10-24 20:24:01

Ten wiersz przeczytano 627 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie