Myśl w kolorze blue...
Za dużo widzą moje oczy
ostrość obrazu ja już ślepnę
głupota znów mi na kark dyszy
wołając berek w plecy klepie
za dużo myśli na raz w głowie
ten mięsień serca przeczulony
usta mam martwe kiedy mówię
człowiek gatunek zagrożony
słowem żonglować znów próbuję
by coś tam komuś udowodnić
tylko czy oni też poczują
że zamiast czekać pora robić
nie umiem poddać się bezwolnie
temu co wokół mnie się dzieje
a same słowa jednak mało
to potęguje beznadzieję
z lubością los mnie ćwiczy podle
gardy swej nigdy nie opuszczam
prawdziwej szaty nie rozerwę
morał niech każdy sam wyłuska...
autor
sari
Dodano: 2020-01-15 04:23:50
Ten wiersz przeczytano 1372 razy
Oddanych głosów: 33
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (64)
to jest jak porywanie się z motyka na słońce. z czasem
człowiek łagodnieje
Basiu rację masz. Pora oczy przymykać;-))) Kijem rzeki
nie zawracać. Miłego dnia życzę
Bierz życie jakim jest
Róbmy swoje beznadziejne nie
Pozdrawiam serdecznie Aniu
Krzemuś dobrze to by było problemu się pozbyć ;-)))
miłego dnia życzę Aniu
Ciekawa refleksja, która kryje w sobie zachętę do
działania (w sprawach zda się beznadziejnych). Msz
dobrze byłoby pozbyć się jednego, lub dwóch zaimków z
pierwszej strofy. Miłego dnia:)
Waldi każdy żyje po swojemu. Jak ja bym musiała
każdemu fałszywcowi rękę urwać to za dużo by
jednorękich było ;-))) pozdrawiam ciepło
ja mam do życia inne podejście ... zawsze innych dróg
szukam ...gdy balast mnie przygniata... to jego po
prostu zrzucam ...czasem zapytam dlaczego lecz na
odpowiedź nie czekam ...dużo jest takich... co
przyjaciół udaje ...a jednak moje życie dalej płynie
jak rzeka ...nawet rękę podaję jak trzeba urywam i tym
sposobem złego przyjaciela się pozbywam ...
Pani Bronisławo ale próbować trzeba... pozdrawiam
ciepło
@Krystek dla Ciebie jak zawsze podwójna porcja
serdeczności
Marku nigdy niczego nie próbowałeś rozkminić? Ja tak
nie umiem...
Pozdrawiam serdecznie
Jastrz może to lepsze wyjście. Pozdrawiam serdecznie
Marylko życie samo w sobie jest wierszem. Pozdrawiam
ciepło
Ignotus polowanie zacząć czas... pozdrawiam serdecznie
Pięknie opisałaś beznadziejność życia. Chyba jesteśmy
bezsilni w tej sprawie. Pozdrawiam serdecznie.
Całkowicie zgadzam się z treścią wiersza. Wraz z
pozdrowieniami wysyłam moc serdeczności:)