Mysli niekochanej...

Staje przed zyciem,
jak przed szyba zachlapana farbami!
Raczej szarymi kolorami...
Roznosci widze na tej szybie.

Chyba boje sie tak stac,
wole powiedziec,ze droga mnie wzywa.
Scieram wtedy z szyby wszystko,co pamietam-
dotyk Twoich rak,
kokony objec,
pocalunki od najkrotszych do najdluzszych,
obloczki Twoich usmiechow,
wszystkie ksztalty,jakie mi nadales
i jeszcze westchnienia
i nasze szepty bezwstydne...

Wrzucam to wszystko do plecaka zycia
i ide w droge.
Szybko! Zanim zaplacze...
Zanim sie przyznam,
jak bardzo chce uslyszec slowa
- kocham
- ufam
- pragne !

Wiersz ten dedykuje tym wszystkim, ktorzy czuje sie niekochani.

autor

zonka

Napisany: 1995-04-19 Dodano: 2007-02-11 13:59:44

Ten wiersz przeczytano 556 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie