na poczekaniu

nie mogę obiecać Ci, że nigdy Cię nie opuszczę,
śmierć w końcu dla każdego nadejdzie.
nie mogę przyrzec, że nie zawiodę,
nie jestem na tyle silna, odważna, nieskazitelna.
nie mogę dać Ci nieba, skraść choć jednej z
gwiazd, moje ręce zbyt krótkie, by dosięgnąć słońca.
nie umiem dać Ci słów, które zapewnią, uspokoją, nasycą,
które nigdy nie podrażnią.

bo kocham Cię czynem, codziennym chlebem, pustką,
którą pozostawiasz po sobie, gdy wychodzisz.
kocham Cię tam gdzie kończą się wzloty, a zaczynają upadki,
gdzie sama obecność potrafi ranić, gdzie słowa nie znaczą nic.
kocham Cię perspektywą przyszłych dni, tych brudnych i szarych,
na przekór i na chwilę zwaną wiecznością.
kocham Cię wiatrem i deszczem, narodzinami nowego dnia i
figlarnym uśmiechem tańczącym w oczach.

kocham to coś więcej, niż "tylko".

autor

polik

Dodano: 2012-02-14 19:23:04

Ten wiersz przeczytano 436 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie