* Na progu dorosłości *

...i został tylko skrzywiony obraz świata i ludzi ...

Była sobie mała istotka
zawsze uśmiechnięta,
pogodna, beztroska...
Mała marzycielka
bujająca w obłokach,
rodzinnym ciepłem objęta...

Wyrosła z niej nastolatka
z mocnym charakterem
nie dająca za wygraną kłopotom
podążała za marzeniami
stawiając na największe przyjemności,
mając wsparcie przyjaciół
odpychała przeciwności losu...

I nagle przyszedł koniec,
ktoś pchnął ją w dorosłe życie.
Spadła z obłoków
i poznała gorycz łez...
Domowe ognisko się dopalało
-czuła to skrycie.

Po paru latach młoda kobieta
doświadczona lecz bezbronna
styka się wciąż z fałszywymi ludźmi,
zostawiającymi w jej sercu coraz więcej ran.
Idzie dalej swoją ścieżką,
Resztkami sił poszukuje szczęścia...

Rodzina się rozpada,
Pustka w duszy sygnalizuje koniec,
ale ona...
Upadły Anioł – wciąż wierzy,
że wśród tłumu nieczułych marionetek
odnajdzie swoją drugą połówkę,
która sprawi, że blizny w sercu znikną na wieki...

...i w końcu Anioły znajdą się w raju,
niesione na skrzydłach miłości...

W tej białej fali tonę... W tej ciszy... W którą wierzę...

autor

Obłąkana poetka

Napisany: 2006-08-03 Dodano: 2007-08-05 14:04:35

Ten wiersz przeczytano 499 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie