Na skrzidłach szmaterloka

Jak sie dziwom na słońce,
jasne promyki na niebie,
zdo mi sie tak czasami,
choćbych tam widzioł Ciebie.

Jak zejrza szmaterloka,
kolorowego motyla,
w jego skrzidłach, jak w zdrzadle,
Ciebie widza na chwila.

Jak siedza se nad rzekom,
to słysza we wiatru szumie,
jak na mie wołosz z daleka
i płyniesz z falom ku mie.

Jak zejrza kajś na łonce
wonioncy gynsipympek,
widza jak Ty go zrywosz
i ściskosz w swojij rynce.

Chiołbych wtedy polecieć,
boso, w rozpiyntej koszuli,
chycić Cie w swoji ramiona
i mocno do sia przitulić.

Już dłużyj nie wytrzimia,
juz nie chca dali czekać,
szmaterlokowi na skrzidłach
dzisiej ku Ciebie przileca.

autor

stan09

Napisany: 2007-12-30 Dodano: 2007-12-30 14:45:48

Ten wiersz przeczytano 649 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie