***Na spacerze***

Powoli chodnikiem kroczy,
płacze- i tak nikt nie zobaczy,
smutne, łez pełne jej oczy,
zasnute są mgiełką rozpaczy.

Latarnie świecą jasno,
lecz wokół niej tylko ciemność,
dla niej nadziei płomień zgasnął
i pozostała szara codzienność.

Wokół ludzi śmiech i wrzawa
ona przechodzi, jakby nie słyszała,
dla niej smutek to życia oprawa,
radość dawno z duszy uleciała.

Rozmyśla nad życia celem i sensem...
Czy jakiś w ogóle da się znaleźć?
Świat wydaje się jej nonsensem
pełnym wad, pozbawionym zalet.

Wraca, bo ile można chodzić
ze łzami w oczach i spuszczoną głową
z każdym dramatem trzeba się pogodzić,
by móc rozpocząć tragedię nową…

Dla wszystkich, którzy też tak spacerują ;(

autor

Awiw

Dodano: 2005-06-17 09:04:17

Ten wiersz przeczytano 426 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie