Na wysokim drzewie

Na wysokim drzewie, usiadł orzeł biały,
spogląda na Polskę, a wzrok ma wspaniały,
podziwia miasteczka drogi i ulice,
i myśli ma skryte, czym dziś się zachwycę.

wszystko wciąż rozkwita, Polska w siłę rośnie,
i ludzka gromada bawi się radośnie,
wietrzyk ciepły wieje, aż przyroda śpiewa,
gdy jest Polska silna, duszę mu rozgrzewa.

lecz w ten głos radości, cichy fałsz się wkrada,
taki niepozorny, lecz tonacją włada,
i już coraz głośniej niesie się dokoła,
że nie słychać „Orle Polska ciebie woła”.

Rozłóż białe skrzydła, nad domem ojczyzną,
nad miastem wspaniałym, i tą ziemią żyzną,
ratuj przed zagładą, chamstwem polityków ,
co żyć nie pozwolą, bez swoich przytyków.

Brak przyzwoitości, nienawiść w krąg sieją,
że się z zagranicy z Polaków już śmieją,
i czekają tylko, by się krew polała,
żeby w ich niewole, Polska się dostała.

Machnij orle skrzydłem, niech wicher zawieje,
schłodzi łby gorące, i rozum przywieje,
żeby zrozumieli, Polska dla każdego,
przestali się niszczyć, nie robili złego.

Mówili co zrobić, i żeby zrobili,
nie tylko gadaniem umysły mamili,
wybrać Prezydenta chłopa patriotę,
nie jakąś dla ludzi nieznaną istotę.

autor

kuba-winetu

Napisany: 2020-06-13 Dodano: 2020-06-13 14:11:25

Ten wiersz przeczytano 1295 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Ojczyzna

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie