Na zatracenie
tak daleko mi do ciebie
jakbym w górny pułap chmur
odleciała lotem ptaka
i szukała czarnych dziur
wciąż szybuję w tej gęstwinie
pokonuję lęk przestrzeni
szukam ruchu twoich skrzydeł
lecz gonitwa nic nie zmieni
autor
@Najka@
Dodano: 2022-08-04 18:42:47
Ten wiersz przeczytano 1486 razy
Oddanych głosów: 26
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (25)
Nasze życie to ciągla gonitwa i cześto nam zbyt daleko
by cel osiągnąć
Wspaniały wiersz Najko :)
I chyba na tym polega życie
że wciąż szybować
a nie siedzieć w ukryciu
Trzeba mieć nadzieję, że jednak los kiedyś się
uśmiechnie :)
Pozdrawiam :)
Najeczko, a może...wszak czasami warto, że jednak coś
się zmieni. Wspaniale poprowadzone wersy, uściski :)
nieustanne pragnienie człowieka - być jak ptak
Pięknie z powiewem tęsknoty..
Trzeba znaleźć stałą równowagę
to można myśleć dalej
o inwestycji w to co musi dać
ale nie każdy może sobie na to pozwolić
bo to nie planeta bogów czy blisko
pozdrawiam
Podobno w tym rzecz, żeby nie gonić, a uciekać, co
powoduje chęć dogonienia uciekinierki. Lecz jeśli to
on ucieka, zamiast gonić - co wtedy?
Piękny,życiowy wiersz z nutką tęsknoty. Pozdrawiam.
Bardzo ładne wersy, miłosne i tęskne, pozdrawiam
ciepło.
Ładnie i refleksyjnie.
Pozdrawiam serdecznie :)
Pięknie i niezwykle trafnie o miłości...Pozdrawiam
Najkuś ciepło i serdecznie :)
Ładnie, z nutą tęsknoty...
daleko mi do Boga- tak daleko.
Per aspera ad astra- i tylko tak.
Piękny.
A jednak... Znawcy tematu mówią, że nie chodzi o to,
żeby złapać króliczka, tylko żeby go gonić...