Nacieszyć się sobą
pusta sala gasną świece
my tańczmy bez muzyki
czy zdążymy nim zapieje
w dłonie wplecie koraliki
Bez muzyki, bez muzyki?
nim tyrady obcych myśli
zbombardują garstkę naszych
nim wygrzebią co posiane
w skromnych grządkach serc tułaczych
Co posiane, co posiane?
nim dni jasnych promyk słońca
wbije ostrze w pierwsze z brzegu
nim codzienność wyda rozkaz
baczność spocznij do szeregu
Kto był z brzegu, kto był z brzegu?
*koraliki — różaniec
autor
raskolnikowski
Dodano: 2021-11-26 14:19:18
Ten wiersz przeczytano 719 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Z miłością to można wiele przeżyć i i cieszyć sie
życiem.
"spieszmy się kochać ludzi, bo tak szybko
odchodzą"
Bo tak szybko odchodzi miłość — również — czasami —
czesto nie wiemy.
Niezwykła melancholia, którą odczytuję w mrocznym
klimacie...spieszmy się kochać ludzi, bo tak szybko
odchodzą...
Pozdrawiam ciepło :)
Spełniona miłość nigdy nie stoi w szeregu mz
Pozdrawiam z wielkim podobaniem!
Każdego dnia, należy cieszyć się sobą i z
wzajemnością, wówczas życie ma sens.Pozdrawiam.:)