nad czym płaczą anioły
poetom więdną pióra -
ani wzlecieć ani pisać
gdy echo śmierci dudni
w skamieniałym niebie filozofów
stamtąd zamiast gwiazd na szczęście
spadają srebrne pociski
to wojna rachując kości jeszcze żywym
gra z diabłem w czerwone
a ludzie wciąż gromadzą broń
i doskonalą metody zabijania
autor


szadunka


Dodano: 2023-02-03 08:04:55
Ten wiersz przeczytano 870 razy
Oddanych głosów: 36
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (33)
Tacy jesteśmy jacy jesteśmy, po co Siła Wyższa
obdarzyła nas rozumem? Niszczymy sami siebie i co
tylko się da na naszym pięknym świecie, który już
patrzeć na nas nie może. Na szczęście za niezbyt długo
sami siebie wykończymy i świat będzie miał szansę na
odrodzenie. Bardzo dobry, poruszający wiersz Szadunko.
Serdecznie pozdrawiam życząc miłego dnia i udanego
tygodnia :)
Bardzo Wszystkim dziękuję za czytanie i komentarze.
Dobrego dnia.
Rzeczywisty obraz naszego świata, chyba wszyscy
zastanawiamy się nad kolejnymi posunięciami w tej
wędrówce życia. Serdecznie pozdrawiam :)
Poruszający świetny wiersz
Pozdrawiam cieplutko Szadunko :)
"a ludzie wciąż gromadzą broń
i doskonalą metody zabijania" boli.
Niech ten cytat posłuży jako komentarz. Pozdrawiam
Cudowny wiersz, igramy z diabłem, anioły płaczą.
W zasadzie wszyscy chcą pokoju. Ale na swoich
warunkach. A ponieważ te warunki trudno ze sobą
pogodzić, więc wojny wydają się nieuniknione.
Świetny wiersz, to prawda, że ta rzeczywistość jest
przerażająca.
Serdeczności sobotnie ślę :)
W piękny, poetycki sposób pokazałaś czarną
rzeczywistość.
Puenta zasmuca, ale to pokazuje prawdę, która boli.
Pozdrawiam Cię serdecznie :)
Drży pod skórą i rezonując wgłąb rozdziera duszę...
pozdrawiam serdecznie.
Mocny sens wiersza. Łzy Aniołów mają siłę odkupienia i
odrodzenia. Na szczęście... dla tego, naszego,
wspólnego - pięknego przecież w tym, świata.
Serdecznie pozdrawiam.
W poetycki sposób wyrażona prawda...Niestety, tak
jest.
Mocny i prawdziwy przekaz.
Ileż prawdy w Twoim wierszu. Pięknie. Pozdrawiam
Słuszne uwagi z obserwacji codzienności wiersz w sobie
mości.
Z podobaniem.