nad grobem ukochanego

Na autostradzie życia mam przystanek
Nie pędzę dalej w bezkresny mrok
Nad drogim grobem palę znicz, kładę wianek
Pochylam głowę , skupiam wzrok

Zadumane drzewa liśćmi płaczą
Barwnym liściem zdobiąc grób
Żadne oczy nie zobaczą
Ukochanego którego wezwał Bóg

Dość wylanych tutaj łez
I do Boga kierowanych skarg
Życie takie przecież jest
Że doświadcza ciągle nas

Nie po to tutaj jestem by rozpaczać
Podziękować chciałam za przeżyte z tobą dni
Będę zawsze tutaj wracać
Cząstka mnie w tym grobie tkwi

Nie po to przyszłam by tu płakać
Chcę na życie spojrzeć nowe
Nowy oddech tu przy tobie złapać
Odzyskać spokój i psychiczne zdrowie

autor

Martysia07;)

Napisany: 2006-10-02 Dodano: 2006-12-15 09:52:10

Ten wiersz przeczytano 926 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie