Nad przepaścią
Między chmurami
wierszami
toczą się kuliście
nierzeczywiste
i zamglone
nie po drodze im do rymu
do śmiechu
newralgicznie kołują
atakują
piskiem mew
i szumem
bezwzględnie spienionych
fal
niestrudzone trwają
w kształcie muzyki barw
odpływają przestrzennie
w nieuchwytny bezwzględnie
świat
autor
Mariell
Dodano: 2018-04-27 23:08:42
Ten wiersz przeczytano 1020 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (15)
Jeżeli mogę wybrać sobie nagrodę za właściwą
interpretację, to proszę o skomentowanie mojego
ostatniego wiersza. :)
Życzę udanego dnia.
Sławomirze.Sad trafiłeś w sedno. Niektórzy doszukiwali
się tutaj motywu sztuki...poezji. To wiersz o słowach
i marzeniach które jak natrętne piszczące mewy atakują
nas zewsząd. Słowa, które chcielibyśmy wykrzyczeć i
marzenia...te nierealne, które odpływają...rozmazują
się w przestrzeni naszego ukrytego wewnętrznego
świata... pozdrawiam :)
Sądzę, że piszesz o myślach i słowach.
Ciekawy wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
wiersz prowadzi jak po nitce do kłębka, do słodkiej
melancholii
W życiu często się tak zdarza, że stoimy nad pewną
przepaścią, pozdrawiam :)
bardzo dobry refleksyjny i niebanalny wiersz:-)
pozdrawiam
Ciekawe refleksje.
Pozdrawiam :)
Myśle tak jak anna:)
pozdrawiam:)
za Anną :)
Bardzo pieknie piszesz, jest w wierszu drugie dno i
zgadzam sie z Anna, klimat zamienilbym na sztuka, bo i
wielka sztuka jest Twoje pisanie:)
w tematyce dałabym sztuka ( jak dla mnie- to o poezji)
Ciekawe refleksje.
Pozdrawiam.
Witaj.
Podoba się obraz i jego odczucie, jakie nakreśliłaś,
słowem.
Pozdrawiam.:)
Życiowy przekaz skłaniający do refleksji nad
wartościami owego życia.
Pozdrawiam:)
Marek
Ładna melancholia i podoba się:)pozdrawiam cieplutko:)