Nadmiar czasu
Nie istniały dla nas
zegary
czasomierze
minuty dni tygodnie
zawsze blisko siebie
aż do chwili
gdy zjawił się
niespodziewanie
ruszył i płynie
bezwzględny
zatrzymał w pętli
to co trwało
wszystko zburzył
tykanie w pustce
ogłusza
dzień i noc
stały się jednakie
ciągnie się i dłuży
każdą sekundą
tęsknota gęstnieje
w jego nadmiarze
upływającą chwilą
nadzieja znika
topnieje
na zamyślone spacery
zabieram wspomnień cienie
gubię czasu nadmiar
nie mogę zgubić ciebie
-33-
Komentarze (22)
To prawda... Mimo najszczerszych chęci, to nie zawsze
da się tego "Kogoś" zgubić :)
Re: Beano,
:))
pozdrawiam serdecznie:)
Przeoraszam, czytalam ale nie zostawilam usmiechu,
czesto takvjest, jak pisze z telefonu :)
Re: beano, Rozalia3, bielka,
dziękuję za odwiedziny, komentarze,
pozdrawiam bardzo serdecznie:)
Wykipiala z wersow porazajaca tesknota
Wzruszylam sie
Pozdrawiam Kri
Bardzo kiedyś nie było zegarów, a czas mierzony był
rytmem natury (w życiu plemiennym). Teraz jakby mamy
więcej czasu serca, bólu i cierpienia. Niezwykła
melancholia pobudziła we mnie takie myślenie.
Pozdrawiam serdecznie:)
Piękny wiersz, nabrzmiały wielkim smutkiem. Szkoda, że
został w sercu, a nie w życiu/
Pozdrawiam serdecznie:)
Dziękuję miłym gościom za przeczytanie, komentarze,
pozdrawiam bardzo serdecznie:)
Ślicznie opisujesz swoją walkę z tęsknotą, która tak
naprawdę jest nie do pokonania. Dowodzi jaka miłość
Was łączyła. Pozdrawiam serdecznie.
Jestem jako trzynasty i mogę śmiało powiedzieć że
wiersz napisała kobieta. Nawet dobrze wyszło. A co do
nadmiaru czasu to ile by go nie było i tak go spędzimy
albo nawet zabijemy. Co ciekawe za to marnotrawstwo
nawet nikt nas nie skaże, no chyba że po śmierci.
Pozdrawiam z uśmiechem:)))
Szczęśliwi czasu nie liczą, ale gdy pojawią się
tęsknota czas się dłuży...
Pozdrawiam serdecznie :)
Tęsknota zadaje ból i trudno pogodzić się z utratą, a
czas wlecze się jak ślimak. Pozdrawiam ciepło :)
tak, tęsknota zdecydowanie wydłuża czas.
Dobrze oddane problemy z odzyskaniem równowagi po
rozstaniu. Miłego dnia Kri:)
Tych wspomnień nie da się zgubić, bo zapadły głęboko w
sercu...Piękny i wzruszający wiersz przepełniony
tęsknotą...
Pozdrawiam cieplutko :)