Nadzieja.

W strugach deszczu
pragnę zasnąć dziś,
bo skoro Ciebie - nadziejo, brak...
Brak Cie, kiedyś najbardziej potrzebna.
Ach, niech skończy się nie równa droga życia,
Nadziejo bądź przy mej duszy.
Nie obarczaj nieszczęściem.
Kolory się mieszają,
wilki wyją do księżyca...
Najwidoczniej nastał kres.
Życiowy kres. Nastał...
I widzę tylko nieszczęsne odbicie w lustrze,
tak nie dojrzałe, obumiera...
rozmowa - niema rozmowa...
a Ty - nadziejo - milczysz, nawet nie jesteś niema.
Żałuj, ach żałuj.
Jako żeś mnie zostawiła,
nigdy nie powracaj.
W mym umyśle odniosłaś stan umierania.

... bo nawet złość ma w sobie coś dobrego... chciałabym, abyś to wiedziała.

autor

spoezjowana

Napisany: 2010-03-11 Dodano: 2010-03-11 18:52:13

Ten wiersz przeczytano 620 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Wrogi Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie