Nadzieja*

Wieczór muślinową mgłą spowity,
Tudzież z nieba spadają deszczu aksamity.

Tajemniczą sekundą dotknięta świadomie,
Cicho otulam zmęczone płaczem skronie.

Cisza zdaje się być berłem królowej nocy,
A każdy momęt magiczny pełen dziwnej mocy.

Zza szklanej chmury, zasłony cienia,
Wygląda iskra płomienia, ludzkiego istnienia.

I tli się lekko, ledwie życia chwyta,
Tak jakby nadzieja, choć jeszcze nie spowita...

autor

Firmly

Napisany: 2006-05-07 Dodano: 2006-05-07 19:15:45

Ten wiersz przeczytano 566 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie