Naiwniak

Pieśń rycerska

O Pani Nadobna,
chustkę pieścisz w dłoni,
za woalem loki opadłe na skroni.
Podglądasz rycerzów,
co stanęli w polu,
by o twoje łaski
bić się tu pospołu.

Na miecze, topory,
na lance, maczugi.
Wielu paść tu przyszło.
Jam leżał jak długi,
z ostrzem miecza twardym
naprzeciw kolczugi.

Alem myślą wzleciał
o oczach w woalce,
by wdziękom się poddać
zwyciężając w walce.

Tak pchnięciem ostatniem
powaliłem wroga,
przeto upuść chustkę,
gdy miłość ci droga.

Bowiem nie ma lepszych
dla każdej wybranki,
niźli rycerz chętny
stawać w dworskie szranki.

Post Scriptum

Twoje lico, Pani,
z każdem ciosem bielsze,
Lecz mi nie omdlewaj,
bo do krwie to pierwszej -
tak królewskie prawo
rycerstwu jest dane,
z wojenną zabawą.

Przeto nikt nie zlegnie,
od miecza nie zginie,
Wszystkie, jak tu stoim,
nie czekamy zgonu.
Hołd dajemy jeno,
pięknu, co od tronu
blaskiem nas ukoi,

aby kiedyś w walce
z wrogi znamienite,
strzec piękna twojego.
Bo gdy oczy syte,
łatwiej ginąć przyjdzie,
w słońcach dnia pięknego.

Kri, za inspirację wierszem "Rycerz I", dziękuję.

autor

Goldenretriver

Napisany: 2022-01-15 Dodano: 2022-01-15 12:14:34

Ten wiersz przeczytano 1579 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Parodia Klimat Ironiczny Tematyka Obyczaje

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie