Najcichsze czy najlżejsze
kiedy szalejesz zimowy zły wichrze
w przytulnej mysiej norce się zaszywam
aby najdalej od świata pomyśleć
na przekór tobie o szemrzących rymach
z palcem na ustach od ciszy z kącika
słowo po słowie wypraszać bezgłośnie
żebyś i nawet jednego nie słyszał
choćbyś podmuchem drzwi rozwarł na
oścież
układać strofy z barw tęczy i sepii
patrząc jak wznoszą się płyną hen w
przestrzeń
zdumiony spytać kto je tak przemienił
z wyszeptywanych w leciutkie najlżejsze
autor
andreas
Dodano: 2019-12-04 16:51:08
Ten wiersz przeczytano 2899 razy
Oddanych głosów: 63
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (64)
Super! Czy wyszeptywane nie są już najlżejsze i
najczulsze?
Spokojnych i pełnych radości świąt
by kolacja Wigilijna przebiegała w rodzinnej
atmosferze
A nowo narodzony Jezus przyniósł nadzieję na lepsze
dni.
Ładny nastrojowy... Wesołych Świat :)
Piękny wspaniale napisany wiersz,pozdrawiam przed
świątecznie :)
bardzo poetyckie :)
Ubrać swoje myśli w lekkie słowa = poezja gotowa :)
Niech lecą z wiatrem do ludzi, niejeden się wzruszy,
serce obudzi...
:)
Witam Maestro ;-) Twoje limeryki czytam z upodobaniem,
natomiast wiersze... pożeram jednym tchem. Zaskakujesz
i prowokujesz!Wesołych Świąt!!! :-D
Lekkie pióro kreśli przepiękny wiersz :-)
Tęcza jest tylko zjawiskiem optycznym, Twój wiersz
jest definitywny. Definitywnie namacalny.
Pozdrawiam serdecznie :-) Piękny :-)
bardzo ładny
Jakoś tak z cichości poukładany. Lekki. Podoba się,
oj,podoba :)
Cudowna strefa ciszy.
Od lat ciągle urzekasz poezją.
Pozdrawiam.
cicho lekko piórkiem na wietrze... unoszą emocje
strofyyyyyy
Witaj Andrzeju:)
Jak mam pochwalić ten Twój wiersz tu jeszcze
skoro po ciele przechodzą mnie dreszcze:)
Pozdrawiam:)
Re:Bort
To lekkie pióro = ciężka robota i dymienie zwojów,ale
na razie daję radę.
Ależ, Kolego, masz lekkie pióro! Nie tylko lekkie, ale
genialne. A to już cudowność, po prostu. Ale, żeby
zbyt słodko nie było, bo jam z tych, co golonkę nad
sernik :-)
Do tęczy nic nie mam, jeszcze mi nie zaszkodziła. A co
byś powiedział na tego wrednego karzełka, co na końcu
tęczy siedzi i zamiast garnca złota, jakieś nieświeże
skarpetki dla podróżników trzyma?
A wiersz... znakomity, ale to u Ciebie standard :-)
Pozdrawiam najserdeczniej, Andre. I gratuluję :-) :-)