Nasza poezja
źle ,źle zawsze i wszędzie ta nić czarna się przędzie ona ze mną przed mną i przy mnie ona w każdym oddechu ona w każdym uśmiechu ona we łzie modlitwie i hymnie... Cyprian Kamil Norwid
o jakże ty piękna
poezjo polska
Mickiewicz sławił w balladach
łąki jeziora urodę dziewczęcia
i Zofie z Tadeuszem oddanych sobie
przeszłość to już przecież
poeci co tomy spisali
walczyli w ojczyźnie o polskość
a my tak sobą zachwyceni
nie dostrzegamy oczy zamknięte
niewidomi błądzący
wystarczy uwierzyć że rodzi
inne nowe utkane z tęsknoty
nasze- z nici co snują żalem
i łka bólem tkacz
zbiera w kłębek uczucia
początek zrodzony miłością
gdy dzieckiem tulony
na łonie matki
widział inne światy
w chmurach przelotne ptaki
w postacie ludzkie przemieniał
i lata mijały
los nikogo nie oszczędzał
nad kartką westchnieniem
kreślą się przemyślenia...
mijają epoki stuleci
my w ciągłej drodze
pielgrzymowaniu
szukamy serc otwartych
bijących tym samym
rytmem
Komentarze (14)
U kazdego z innej perspektywy
"los nikogo nie oszczędzał
nad kartką westchnieniem
kreślą się przemyślenia" tak, szukamy serc otwartych,
otwierając swoje :-)
Oczywiście za Zosieńki cnoty i Adasia ciągoty,
bardziej do Telimeny; chyba z braku weny czorta tam
poniosło...
Piękny, ale przede wszystkim mądry wiersz. Też lubię
Norwida. Zabrzmi to banalnie , ale zapraszam Cię na
degustację moich wypocin - odnajdujmy się nawzajem.
pozdrowienia :))))))))
Zboczyłem z drogi na której wielce pozostawili dzieła,
zostawiłem wielkich, idę na przełaj.
Co kawałek drogi napotykam pod nogami, zapisane
karteluszki.
Zapisane drobnym druczkiem, słowa że aż dech zapiera -
jest i podpis Niebieska Dama- skąd się tutaj wzięła.
Czytam, oczy barwą radości nachodzą, przecież tego tak
pięknego nie napisze Tuwim. Goethe nawet przy świecach
nocą.
Kto ciebie damo o kolorze nieba, postawił na dróżce,
gdzie wielkich nie ma.
Zaglądam w przepastne stronice, gdzie wiersze co dnia
się nowe na światło dzienne wychodzą, wszystkie
cudowne, jak macierzanka pachnąca nocą.
Kto okrzyknął, ze tylko ci co już w śród nas nie
przebywają, pisali piękne strofy, przecież czytam
wiersza Damy a one jak w rajskim maju.
W chmurach na chwile giną z oczu ptaki, okazują się na
niebie , jak boskie znaki. Tak i wiersze Niebieskiej
Damy, ukazują mnie się przed oczami.
Czytam je o poranku, nim zasiądę do śniadania, one sa
strawą, strawą miłosnego pojednania. W wierszach
Niebieskiej damy znajduje radość życia, ze wszystkimi
smutkami.
Bo poezja mówi zawsze prozaicznie o prozie, upiększa
ją , bo tam słowa są groźne.
Pozostanę na bocznej ścieżce poezji, będę szukał
innych kartek, o znalazłem gniazdo kwiatów frezji,
zerwę je dla ciebie Niebieska Damo, w podziękowaniu
za piękno twojej poezji.
Piękna poezja polska, kto wie może kiedyś będę
szczycić się tym, że komentowałam wiersze TEJ, SAMEJ
NIEBIESKIEJdAMY!!!
Pozdrawiam miło:)
Witaj "ulubiony kolorku" :))) tak, poezja polska
jest piękna, Twój wiersz też przypadł mi do gustu.
Bardzo. Pozdrawiam niezwykle serdecznie.
Bardzo ciekawe przemyślenia. Wydaje mi się, że na
koniec naszej drogi, jeśli zrobimy podsumowanie i
wypadnie na plus, to jesteśmy szczęśliwcami.
Pozdrawiam ślicznie.
ADAM123 ma rację, ale przecież Ty i tak na to nie
zwracasz uwagi, znam Cię od wieków, tak długo jak ta
poezja tu. JA NIE ODCHODZĘ I CHYBA FAKTYCZNIE MNIE NIE
WYLOGUJĄ. Nie wierzę w to, że przetacznik nic nie
kombinuje. DUŻO MŁODYCH SERC ZŁAMAŁ I być może nie
jeden młody/młoda poetka przez niego płakali. Będę
tutaj tak długo dopuki będą krzywdzić. NA RAZIE
ZOSTAJE JAKO psiupiułek. Pojawił się tu nowy poeta,
prawdziwy, aż się miło czyta. LUBIĘ TEN PORTAL ZE
WZGLĘDU NA PRAWDZIWYCH, SERCEM ODDANYCH. Pozdrawiam
Cię Damo. SIABA tu dobrze napisała. Wiersz oczywiście
dobry. Nie odchodz, bo szkoda.
Witajcie...siaba dziękuję Ty rozumiesz przesłanie
ujęte w tym wierszu tak wciąż szukamy z nadzieją i
wiarą w człowieczeństwo, miłego dnia wam życzę
"My w ciaglej drodze pielgrzymowaniu szukamy serc
otwartych bijacych tym samym rytmem"PIEKNE.Poezja
byla przed wiekami jest i bedzie zawsze,a w niej
tesknota do ojczyzny i czlowieka.Pozdrawiam
cieplutko.+++
Czasy mijaja a my dalej tacy sami.Szukamy pytamy
czytamy piszemy.Pozdrawiam
minione dzieje już ciut zapomniane
lecz też czytane Mickiewicz dla mnie to geniusz:)
a mój ulubiony poeta Krzysztof Kamil Baczyński
niektórzy za swojego życia niestety niedoceniani
czas pokaze co z Nami bedzie..
pozdrawiam serdecznie:)
Minione epoki zrodziły wiele pięknych wierszy. Może i
po naszej epoce pozostanie coś w pamięci potomnych.
Chociaż my słabsi duchem, nie zdeterminowani tak walką
o polskość ale jednak ciągle wrażliwi na piękno
poezji. Pozdrawiam