Nasze dziecię

Synowi

Cóż za radość niesłychana już od rana,
co się stało?przecież dziecię przyjechało!
I nie do wiary, syn przestał palić, chwała Mu za to i cześć, bo to dla nas bardzo dobra wieść.
Ale co to,nie wierzę własnym oczom, znowu palenie rozpoczął?
Już dymek nad główką dziecięcia swą zdradziecką woń roztacza, a mama cichutko się pieni i krztusi i dusi- ale synek zapalić musi!!!
Uwagi na temat nic zmienić nie mogą, bo dziecię widzi dymek na różowo. Bardzo lubi kolory tęczy, może to Go kiedyś zmęczy.
Obejrzy się kusy jak mu ogona nie stanie, dopiero się wtedy zacznie plucie i pochrząkiwanie.
Teraz dymek rozumkiem dziecięcia kieruje,
bo w obłokach dymu syn się dobrze czuje.
Co tam gadanie mamusi-synek palić musi.
W dymie wspaniała biesiada, dobrze się siedzi,
dobrze się gada, inaczej smakuje wódka i śledzik,
a bez dymku długo się nie posiedzi.

Morał z tego taki: palta chłopaki, palta dymiarze dopiero się potem wszystko okaże,
a mamusia niechaj pilnuje swego tatusia.

Na cześć mojego dymiącego dziecięcia. Jadwiga Adamczyk

autor

Ciocia Jadzia

Napisany: 2004-08-17 Dodano: 2008-08-17 11:18:52

Ten wiersz przeczytano 1259 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie